അച്ഛൻ വീണ്ടും ചാരായ ഷാപ്പിലേക്ക് പോയി
അമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് കഞ്ഞി വിളമ്പി എട്ടന്റെ കണ്ണുനീർ പാത്രത്തിലേക്ക് ഇറ്റ് വീഴുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. കരയണ്ട ഏട്ട ഉണ്ണിക്കും സംങ്കടം വരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ച് എട്ടൻ ഇനി ഞാൻ കരയില്ലട്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞു.
അച്ഛനുള്ള ചോറ് എടുത്തു വച്ച് അമ്മ ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് വന്ന് കിടന്നു.
നേരം വെളുക്കാൻ തുടങ്ങി അമ്മേ ഏട്ടൻ എവിടെ? അമ്മ പുറത്തേക്കിറങ്ങി ആർത്തു കരയുന്ന അമ്മയുടെ ശബ്ദം ആണ് ഞാൻ കേട്ടത്. ഞാനും പുറത്തിറങ്ങി.
മുറ്റത്തെ കശുമാവിൻ കൊമ്പിൽ തൂങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഏട്ടനെ ആണ് കണ്ടത്.
പിറ്റേന്ന് അമ്മ എന്നേയും കൂട്ടി ആ നാടുവിട്ടു അമ്മയുടെ വീട്ടിൻ എത്തി. ഒന്നെനിക്കുറപ്പാണ് അച്ഛൻ കൊടുത്ത കയറിലാണ് ഏട്ടൻ…
പിന്നീടൊരിക്കലും ഞങ്ങൾ ആ നാട്ടിലേക്ക് പോയിട്ടില്ല. എന്നെങ്കിലും പോണം ജൻമം തന്ന ആളല്ലേ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടേൽ ഒന്ന് കാണണം. അമ്മ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലം മുഴുവൻ അമ്മ അതിനു മാത്രം സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല.
ഏട്ടന്റെ ചെറിയ ലോകത്തിന്റെ അപ്പുറം ഒരു ലോകം ഉണ്ടെന്ന് ഏട്ടന് അറിയില്ലായിരുന്നെന്ന്
എനിക്ക് ഇന്ന് തോന്നുന്നു….