എന്റെ ചെക്കൻ 2[ഭ്രാന്തൻ] 204

കുറച്ചു നേരം ഞാൻ അവിടെ നിന്നിട്ടും അച്ഛൻ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല. ഞാൻ അമ്മായിയെയും അമ്മാവനെയും നോക്കി. ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടതും അവരു രണ്ടാളും തലതാഴ്ത്തുന്നതാണ് ഞാൻ കണ്ടത്. കുറ്റബോധം രണ്ടുപേരുടെയും മുഖത്തിൽ തളം കെട്ടി കിടക്കുന്നുണ്ട്. ഒരുവേള ജയേട്ടനെന്തെങ്കിലും അപകടം പറ്റിക്കാണുമോ എന്ന് വരെ ഞാൻ പേടിച്ചിരുന്നു .

കുറച്ചു നേരം ആയിട്ടും ആരും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ആയപ്പോൾ എന്താ ഉണ്ടായതെന്ന് ഞാൻ അച്ഛനോട് ചോദിക്കാനാഞ്ഞു.  ചോദിക്കുന്നതിനു മുൻപേ അച്ഛൻ എന്നെ വിഷമത്തോടെ കെട്ടിപിടിക്കുകയായിരുന്നു. കൂടെ തന്നെ അമ്മയിയോടു ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു.

അച്ഛൻ : ഇനിയെന്താ ചെയ്യണ്ടേ ശ്രീ ഞാൻ?

അമ്മായി : അത് ഏട്ടാ ഞാൻ…

അമ്മായിക്ക് എന്തോ പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളത് പോലെ തോന്നി.

അച്ഛൻ : ഇനിയാരും ഒന്നും പറയണ്ട. ഇത് നടക്കാൻ. വിധിയില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതിക്കോളാം.