എട്ടാം ? തീയാട്ട് [Sajith] 1361

 

“”ടാ പൊട്ടാ നിന്റെ അണ്ണാക്കിലെ പിരിവെട്ടിയൊ..””,””കൊറച്ചേരായല്ലൊ മൗനവൃതം തൊടങ്ങീട്ട്..””, 

 

പെട്ടന്ന് നടത്തം നിറുത്തി കുഞ്ഞൂട്ടന് നേരെ തിരിഞ്ഞ് അപ്പു ചോദിച്ചു. 

 

“”ഞാൻ… ഞാൻ എന്താ പറയെണ്ടെ അപ്പുവൊ..””,

 

“”എന്താടാ ഒരു കള്ളലക്ഷണം..””, 

 

അവൻ്റെ തലതാഴ്ത്തിയുള്ള നിൽപ്പ് കണ്ട് അപ്പു ചോദിച്ചു. 

 

“”ഒന്നുല്ല അപ്പുവോ നീ നടക്ക്..””,””നേരം വൈകി നട അടയ്ക്കും..””, 

 

അവൾടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അങ്ങും ഇങ്ങുമൊക്കെ കണ്ണ് പായ്ച്ച് കൊണ്ട് 

കുഞ്ഞൂട്ടനവളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. 

 

ഒന്ന് ഇരുത്തി മൂളിക്കൊണ്ട് അപ്പു ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് നടത്തം തുടർന്നു.  

 

വല്ല്യ പൗരുഷത്തത്തിലും പരാക്രമത്തിലും ഒന്നും കാര്യമില്ല. പെണ്ണിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കുമ്പൊ അടി പതറാതെ നിൽക്കാൻ കഴിയണം. എന്തോ കുഞ്ഞൂട്ടനെ കൊണ്ട് പറ്റുമെന്ന് തോന്നണില്ല. അപ്പൂനോടുള്ള ഇഷ്ടം മനസിൽ ഇപ്പൊ ഒരു കള്ളത്തരം പോലെയാണ് കെടക്കുന്നത്, അതായിരിക്കും അവളൊന്ന് മുഖത്ത് നോക്കുമ്പൊ ഈ പതർച്ച. 

 

മാനത്തോളം കുടപ്പനകൾ നിൽക്കുന്ന പാടവരമ്പിലൂടെയാണ് ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോവേണ്ടത്. ദൂരെ ചാലിയാറിനക്കരെ വെട്ടുകത്തികോട്ടയുടെ കുന്നിന് മുകളിൽ നിന്നും വീപ്ലവവർണ്ണത്തിൽ സൂര്യൻ ഉദിച്ച് ഉയരുന്നു. പ്രഭാതം, സമയം ഏകദേശം ആറരകഴിഞ്ഞു. 

 

പാടത്തുകൂടി ചെറുപാവാടക്കാരികളും അവരുടെ അമ്മമാരും മറ്റും ക്ഷേത്രദർശനം കഴിഞ്ഞ് തിരികെ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുന്നുണ്ട്. കലിപില ശബ്ദത്തൊടെ സംസാരിച്ചും ക്ഷേത്രമുറ്റത്തെ ആരയാലിന്റെ ഇലകൾ പെറുക്കി എടുത്തും കളിക്കുന്നു. നടന്നു വരുന്നവരിൽ പലരോടും അപ്പു വിശേഷങ്ങളും മറ്റും ചോദിക്കുന്നുണ്ട് അവരിൽ ചിലരെ കുഞ്ഞൂട്ടന് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു, തിരിച്ച അവനെ അവർക്കും പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുക്കുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അപ്പൂന്റെ കസിനാണെത്ര, അങ്ങനെയാണ് എല്ലാവർക്കും നിവേശിപ്പിച്ച് കൊടുക്കണത്. 

 

അവര് നോക്കി ചിരിക്കും കുഞ്ഞൂട്ടൻ തിരിച്ച് അവർക്കും ഒരു ചിരികൊടുക്കും. ചേതമൊന്നുമില്ലാത്ത പ്രവൃത്തിയല്ലെ എല്ലാവർക്കും ചിരി വാരികോരി കൊടുക്കും. അവരോടൊക്കെ യാത്ര പറഞ്ഞ് ക്ഷേത്രത്തിന് പുറത്തെത്തി..

 

“”നീ കയറി തൊഴുതിട്ട് വാ.. ഞാനിവടെ നിക്കാ…””

 

നടത്തം അവസാനിപ്പിച്ച് ക്ഷേത്രത്തിന് പുറത്തുള്ള ഒരു മാവിൻ ചുവട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു..

 

“”അതെന്താപ്പൂ… ഞാനൊറ്റക്ക് എങ്ങനെയാ…””

 

അപ്പു കൂടെ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞോണ്ടാണ് അവൻ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് വരാൻ സമ്മതിച്ചത് തന്നെ…