“അതെന്നെ നോക്കാഞ്ഞകൊണ്ടല്ലേ…
ആരെയാ ഇയാള് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നേ..? ആ ഓറഞ്ച് ചുരിദാറിട്ടവളെയാണോ..?”
അവൾ രണ്ട് കയ്യും എളിയ്ക്ക് കുത്തിക്കൊണ്ട് മുഖമല്പം ചരിച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു.
കർത്താവേ ഇത് പണിയാകും. അവളുടെ മൂക്കിൻതുമ്പ് ചുവക്കാൻ തുടങ്ങി.
“എന്റെ പൊന്നേ നീ അത്രയ്ക്കൊന്നും കടന്ന് ചിന്തിക്കാതെ. ഞാൻ നിന്നെയല്ലാതെ പിന്നാരെ നോക്കാനാ..?
നിനക്ക് തോന്നിയതാകും.”
“ങാ… അങ്ങനാണേ ഇയാൾക്ക് കൊള്ളാം. ഞാനടുത്ത് നിക്കുമ്പോ എന്നെ നോക്കിനിന്നോണം. ഞാൻ സംസാരിക്കുമ്പോ എന്നോട് മാത്രം സംസാരിക്കണം. അങ്ങനൊന്നുവല്ലേൽ ഞാനിനീം പിച്ചും… മാന്തുവേം കടിക്കുവേം ഒക്കെ ചെയ്യും.”
നഴ്സറിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ വാശിയോടെ പറയുന്നപോലെ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ടെനിക്ക് ചിരി വന്നു.
“ഓ… ശരി മാഡം.”
അവളെന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ തലോടി. നുള്ളുകൊണ്ട് തിണിർത്ത ഭാഗത്ത് പതിയെ ചുണ്ടുകളമർത്തി.
“സോറി… അന്നേരമെനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നകൊണ്ടാ… ഒത്തിരി വേദനിച്ചോ..?”
“അതൊന്നും സാരമില്ല. വാ… പോകാം. നിന്നെ അന്വേഷിക്കത്തില്ലേ..?”
ഞാൻ പോകാനായി തുടങ്ങി.
“നില്ല് നില്ല്… പോകാൻ വരട്ടെ. ഞാനൊരു കാര്യം പറയാൻ വേണ്ടിയാ വന്നത്.”
“ങും. പറഞ്ഞോ… എന്തുവാ..?”
അവൾ പതിയെ എന്റെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടണുകളിൽ പിടിച്ചു.
“അതേയ്… അടുത്ത പ്രാവശ്യത്തെ ഈസ്റ്ററിന് നമുക്കൊരുമിച്ച് പ്രാർഥനയ്ക്ക് കൂടണം.”
എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു. എനിക്ക് കാര്യം മനസിലായി. എന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി വിടർന്നു.
“ഇത്തവണ നമ്മളൊരുമിച്ചാണല്ലോ പ്രാർഥന കൂടിയത്..?”