അവൾ അമേയ {അപ്പൂസ്} 2085

ശരിയാണ്… ഇത്രയും ദിവസം ആയിട്ടും ഞാൻ അവൾ മൊബൈൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ല… ഞാൻ മൊബൈലിൽ നെറ്റ് സർഫ് ചെയ്യുമ്പോളും സോഷ്യൽ മീഡിയ ഉപയോഗിക്കുമ്പോളും മായ എഴുതുകയോ ചിത്രം വരച്ചിരിക്കുകയോ ചെയ്യുകയാവും…

“പക്ഷേ താങ്കളുടെ അഡ്രസ്സ് തന്നോളൂ…”

അവൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത എന്റെ വിലാസം എഴുതാൻ അവൾ കുറെ ബുദ്ധിമുട്ടി… എങ്കിലും അവളുടെ കാക്കതൂറിയത് പോലുള്ള അക്ഷരങ്ങളിൽ അവൾ എന്റെ വിലാസം കുറിച്ച് വച്ചു…

“പക്ഷേ,, ഞാൻ നിങ്ങളെ കാണാൻ വരില്ല…. ഒരിക്കലും വിളിക്കാനോ എഴുത്തു അയക്കാനോ തയ്യാറാവില്ല…”

“പിന്നെന്തിനാ എന്റെ അഡ്രസ്സ്???”

അവൾ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്ന് കൊണ്ടു പറഞ്ഞു..

“ഹഹ… വിഡ്ഢികൾ… ലോകത്തിൽ കൂടുതലും വിഡ്ഢികളാണ്… എന്നെ പരിചയപെടുന്നവർ എല്ലാവരും….നീയടക്കം… പുതിയൊരു വിഡ്ഢി കൂടി എന്റെ കണക്കുബുക്കിലേക്ക്….. അത് മാത്രമാണ് നീ…. ഏതാനും ദിവസത്തേക്ക് കൊതിപ്പിച്ചു കടന്നുകളയുന്ന എന്നെ കൊതിയോടെ നോക്കുന്ന വിഡ്ഢികൾ…”

ശരിക്കും മറുപടി നഷ്ടപെട്ടവനെ പോലെ ഞാൻ ബെഡിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൾ തുടർന്നു….

“ഇവിടെ നിന്ന് പോയാൽ ഞാൻ നിന്നെ മറക്കും… നിൻ്റെ അഡ്രസ്സ് എനിക്കൊരു അക്കം മാത്രമാണ്… എന്റെ ജീവിതത്തിൽ പരിചയപെട്ടവരുടെ എണ്ണത്തിലെ അടുത്ത അക്കം…. ഇനിയും മനസിലായില്ലേ നിന്നേ കൂടെ കൂട്ടിയത് എന്തിനെന്നു…..”

“പക്ഷേ ഈ വിഡ്ഢിയെ നീയും പ്രണയിച്ചുപോയി അല്ലേ???”

അവളത് കേട്ട് ഞെട്ടി…. അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആത്മവിശ്വാസം തകർന്ന അവൾ പുലമ്പി….

“ഇല്ല… ഇല്ലാ… നെവർ… എന്തെ നീയങ്ങനെ ചോദിച്ചെ???”

“യെസ്… നീ എത്ര നിഷേധിച്ചാലും നിൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ കണ്ടതാണ് പ്രണയം…”

“നോ… നോ മാൻ… നീ നുണ പറയുന്നു….”

വികാരക്ഷോഭത്തിൽ അവൾ പുലമ്പി…

” അല്ല അമേയ, എന്റെ മായാ… അന്ന് ലൂസേനിലെ തെരുവിൽ വച്ചു ബോഗൻ വില്ലയിൽ ചാരി നിന്ന് ചുംബിച്ചപ്പോൾ… ഇന്ന് കട്ടിലിൽ എന്നെ തട്ടിയിട്ട് ചുംബിച്ചപ്പോൾ… ഒക്കെ ഞാൻ കണ്ടതാണ് നിൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ…. ”

“നോ…”

അവൾ അലറി… പിന്നെ പതിയെ പറഞ്ഞു…

“ഞാനൊരു വേശ്യ ആണ്… ആ കണ്ടത് മുഴുവൻ ഒരു വേശ്യയുടെ അഭിനയവും….”

“ഒക്കെ.. താങ്ക് യൂ… പക്ഷേ…ഒന്ന് പറയട്ടെ… ഞങ്ങൾ ഇന്ത്യക്കാർ വികാരങ്ങൾക്ക് വില നൽകുന്നവരാണ്…. ആൻഡ്… ആൻഡ്… ഞാൻ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല…. ബൈ…”

നിരാശ കലർന്ന ശബ്ദത്തിൽ ഞാനത് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു…

“ഒക്കെ മാൻ….”

അവൾ എന്റെ കവിളിൽ മൃദുവായി തട്ടി യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങിപ്പോയി….