അവൾ അമേയ {അപ്പൂസ്} 2085

മായാ… യു ആർ റൈറ്റ്… ഞാൻ തന്നെയൊന്ന് ഒരു സ്ത്രീ എന്ന നിലയിൽ അനുഭവിക്കാൻ തന്നെ യാണ് ഒപ്പം കൂടിയേ… ബട്ട്… നൗ… നൗ… അയാം ലവിങ് യു മായ,,, സീരിയസ്ലി…. അയാം ലവിങ്….. ”

അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല… പകരം എന്നെ കൂട്ടികൊണ്ട് പോയി കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി…

അല്പസമയത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു…

“ഞാൻ പറയാൻ മറന്നു…. ഇനിയും താമസിക്കാൻ എന്റെ കയ്യിൽ പണം ഉണ്ടാവില്ല…”

അവളെന്താണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത് എന്ന് മനസിലാക്കാൻ എന്ന വണ്ണം ഞാൻ അവളെ നോക്കി…

“സോ… നമ്മൾ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു…. ജയ് ഫ്രാങ്ക്ഫർട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോവുന്നതാകും നല്ലത്… പാരീസ് ഒരുവിധം കണ്ടു കഴിഞ്ഞല്ലോ നമ്മൾ…”

എനിക്ക് അതൊരു ഷോക്ക് ആയി… അവളെ അപ്പോളേക്കും ഞാനെന്റെ മനസിന്റെ ഉള്ളിലെവിടെയോ പ്രതിഷ്ടിച്ചത് കൊണ്ടാവാം….

“പണം ഞാൻ മുടക്കാം….”

അവൾക്ക് വേണ്ടി പണം മുടക്കുന്നത് എന്തിനെന്നു ഒന്നും ഞാൻ ചിന്തിച്ചില്ല…

“എന്തിന്??? ഇതുവരെ ഒരാളിൽനിന്നും ഔദാര്യം സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ല ഞാൻ…”

“മായാ പ്ലീസ്…”

“സോറി മാൻ… അമേയ… അമേയ എഡ്ഗർ….”

അവളുടെ തീരുമാനങ്ങൾ ഉറച്ചത് ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി….

“നമുക്കൊന്ന് അവസാനമായി ചുംബിക്കാം???”

എവിടെ നിന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിൽ അവളോട് അവസാനമായി ഞാൻ ചോദിച്ചു…

അവളത് ഗൗനിക്കാതെ എന്തോ ആലോചിച്ച് നിന്നു… പക്ഷേ അടുത്ത നിമിഷം അവളെന്നെ കട്ടിലിലേക്ക് തട്ടിയിട്ട് മുകളിൽ കയറി ഇരുന്നു ഭ്രാന്തമായി ചുംബിച്ചു….

“ആഗ്രഹം സാധിച്ചില്ലേ… ഇനി പിരിഞ്ഞുകൂടെ???”

മായാ… സോറി അമേയ…. ഡോ’ ണ്ട് യൂ ലവ് മി… അങ്ങനെ ഒരു വികാരം തോന്നിയെ ഇല്ല???

അവൾ മറുപടി നൽകിയില്ല.. എന്നെ നോക്കിയുമില്ല… അല്പം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഞാൻ ചോദിച്ചു….

“ഇനിയും നമ്മൾ കണ്ടുമുട്ടുമോ???”

“അറിയില്ല ജയ്… എന്തായാലും സാധ്യത തീരെയില്ല…. പക്ഷേ താങ്കൾ പറഞ്ഞ ഇന്ത്യയും കുളങ്ങളും അമ്പലങ്ങളും കാവുകളും ഒക്കെ എന്റെ മനസിലുണ്ട്…”

അവളെനിക്ക് ചുമ്മാ പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നതാണോ എന്ന് സംശയിക്കുമ്പോൾ അവൾ തുടർന്നു…

“സ്വപ്നങ്ങളെ പിന്തുടരൂ… അവയ്ക്ക് നിങ്ങൾക്ക് സ്വർഗ്ഗം നൽകാനാവും….. ഇതാണ് എന്റെ ആട്ടിട്യൂഡ്… നിങ്ങളുടെ നാട് എന്നെങ്കിലും എന്റെ ഡ്രീമിൽ വരുന്നുവെങ്കിൽ ഉറപ്പായും ഞാൻ വരും….”

ആ പതിനഞ്ച്‌കാരി പെൺകുട്ടിയുടെ വാക്കുകൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു ആശ്വാസം തന്നു….

“എനിക്ക് നിൻ്റെ നമ്പർ തരാമോ???”

“ഹഹ… ജോക്ക് ഓഫ് ദി ഡേ… എനിക്ക് മൊബൈൽ ഇല്ല മാൻ… എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ നല്ല നിമിഷങ്ങൾ മൊബൈലിനു വേണ്ടി ബലി കഴിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ല…”