ദാ.. ‘ അവൾ കപ്പ് എബിയുടെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ചായ അല്ല ഇന്നു കാപ്പിയാണിട്ടത്.തെയില വാങ്ങാൻ മറന്നു പോയി.
ഒരു പാത്രത്തിൽ കുറച്ച് വെള്ളം ചുടാക്കാൻ വച്ചേക്കു മോനെ കുളിപ്പിക്കാൻ. ഞാൻ അവനു പാലു കൊടുക്കട്ടെ.
ടീന ചിണുങ്ങി കരയാൻ തുടങ്ങിയ കുഞ്ഞിനെ വാരിയെടുത്ത് ബെഡ് റൂമിലേക്ക് പോയി.
ഹും…
എബി പത്രം കൈയ്യിലെടുത്ത് അലസമായി മൂളി.
വയർ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിൽ കളിക്കാൻ തുടങ്ങിയ കുഞ്ഞിൻ്റെ അടുത്തായി രണ്ടു തലയിണ എടുത്ത് തട വച്ച് ടീന കുഞ്ഞിനെ കുളിപ്പിക്കുവാനുള്ള വെള്ളം എടുക്കാനായി അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി. പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ അടുപ്പിൽ വെള്ളം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വെള്ളം വെച്ചില്ലേ എബീ എന്നു ചോദിച്ച് ഡൈനിംഗ് ഹാളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഒഴിഞ്ഞ കപ്പ് മാത്രമേ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.. ഹാളിൽ നിന്നും എബി ആരോടൊ ഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്ന ശബ്ദം മാത്രം..
കുഞ്ഞിനെ പുതിയ ഉടുപ്പിടുവിച്ച് അവന്ന് വേണ്ട സ്നഗ്ഗിയും പാൽക്കുപ്പിയും എല്ലാം ഒരു ബാഗിലാക്കി. കുഞ്ഞിനെ ബേബി കരിയർ ബാഗിൽ കിടത്തി ടീന ബാഗ് പതിയെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് പുറകിൽ ശ്രദ്ധയോടെ അതിൻ്റെ ക്ലിപ്പ് ഇട്ടു. സ്കൂട്ടർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു പതിയെ റോഡിലേക്കിറക്കി. അവനുമായി പുറത്തു പോകുമ്പോഴെല്ലാം ഇങ്ങനെയാണ് ചെയ്യാറുള്ളതെങ്കിലും അവൻ എപ്പോഴും തൻ്റെ നെഞ്ചോടു ചേർന്നു തന്നെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു എന്ന ചിന്ത അവളുടെ നെഞ്ചിൽ തീ കോരിയിടുനുണ്ടായിരുന്നു.
ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ആയമാർ ഓരോ അമ്മമാരുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഏറ്റുവാങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവർ സമയമെടുത്ത് ക്ഷമയോടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അമ്മമാരെ ജോലിത്തിരക്കിലേയ്ക്ക് മറയുവാൻ സഹായിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.ടീന കുറച്ചു നേരം ഇതൊക്കെ കണ്ടു കൊണ്ടു നിന്നു. ഒരു വലിയ ഹാൾ നിറയെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ… പല പ്രായക്കാർ … പലതരത്തിലും നിറത്തിലുമുള്ള കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ …
ട്വിങ്കിൾ ട്വിങ്കിൾ ലിറ്റിൽ സ്റ്റാർ എന്നു പാടി നിറങ്ങളോട് കൂടിയ വെളിച്ചം വിതറി കറങ്ങുന്ന പാവ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച ഒരു ആയ വന്ന് ടീനയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി. അവൻ യാതൊരു പിണക്കവും കൂടാതെ അവരുടെ കൈകളിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.നോട്ടം മുഴുവൻ ആ പാവയിലായിരുന്നു. കുഞ്ഞിൻ്റെ ബാഗ് ടീന ആയയെ ഏൽപ്പിച്ചു. അവർ അത് ഏറ്റു