നക്ഷത്രക്കുപ്പായം അവസാന ഭാഗം 31

അതും പറഞ്ഞ് ചോറും കറികളും മേശപ്പുറത്ത് നിരത്തുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു ഷമിയും ഖൈറുത്തായും..
പടിയിറങ്ങിപ്പോയ സന്തോഷം പതിയേ ആ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തി തുടങ്ങി..
നഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് കരുതിയ സ്വപ്നങ്ങളെ തിരിച്ചു പിടിക്കാൻ പൂർവ്വ സ്ഥിതിയിലേക്കെത്തിയെന്ന ഡോക്ടറുടെ ആ വാക്കുകേൾക്കാനവർ മൂവരും ഹോസ്പിറ്റൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി..
പ്രതീക്ഷ പോലെ തന്നെ ഡോക്ടറുടെ ഉത്തരവും മറിച്ചായിരുന്നില്ല..
“മിസ്റ്റർ അജ്മൽ
യു ആർ പെർഫെക്ട്റ്റിലി ഓൾ റൈറ്റ് നൗ..”
മൂന്ന്യ്പേരുടേയും മുഖത്തൊപ്പോഴൊരു സന്തോഷത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു..
ചെക്കപ്പൊക്കെ കഴിഞ്ഞിറങ്ങാറായപ്പോൾ
അജ്മൽ ഡോക്ടറോട് അപേക്ഷിച്ചു
“..ഡോക്ടർ..ഇനിയെങ്കിലും ഒന്നു പറഞ്ഞൂടെ ഞങ്ങളോട് കനിവു കാട്ടിയവരെ കുറിച്ച്..ന്റെ ചികിത്സക്കു സഹായം തന്നതും പിന്നെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ കനിഞ്ഞു നൽകിയ……….
അവരില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ …”
“അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞുപോയ കാര്യല്ലേ അജ്മൽ..”
“അതു പറഞ്ഞാ പറ്റൂല ഡോക്ടർ..ഞങ്ങളുടെ ഒരു സമാധനത്തിനു വേണ്ടിയെങ്കിലും… ഞങ്ങൾക്കും ചില കടമകളൊക്കെയില്ലേ”
ഷം സു ഇടയിൽ കയറിപ്പറഞ്ഞു..
ഒന്നു മടിച്ചു നിന്നെങ്കിലും പിന്നീടെല്ലാം പറയാൻ ഡോക്ടർ നവാസ് തയ്യാറടെത്തു..
“അജ്മലിന്റെ ചികിത്സക്കുള്ള എല്ലാ സഹായങ്ങളും തന്നത് മറ്റാരുമല്ല അത് സോഫിയുടെ തന്നെ ഒരു ബന്ധുവാണ്..”
“ങ്ഹേ..ന്റെ ബന്ധുവോ.. ”
സോഫിയടക്കം മൂന്നു പേരും അതു കേട്ടതോടെ
സംശയത്തോടെ നെറ്റിചുളിച്ചു..
“അതിന് ഡോക്ടർ സോഫിക്ക് അങ്ങനെ ബന്ധുക്കളൊന്നുല്ലല്ലോ..”
“ആരു പറഞ്ഞു അജ്മൽ ഇല്ലാാന്ന്…സോഫി പറയട്ടെ..സോഫിക്ക് ഒരമ്മായിയും ഒരു കുഞ്ഞിക്കായും ഉണ്ടല്ലോ…”
“ആ..അതേ..പക്ഷേ…അവർ…”
“അതേ…അവരാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞ ബന്ധുക്കൾ..”
ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു വരുന്നതെന്താന്നറിയാതെ മിഴിച്ചു നിൽക്കായിരുന്നു അവർ..
“സോഫിയെ ഒരു
സങ്കടത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാ എന്നുള്ളത് അവരുടേം കൂടി ബാധ്യതയാണല്ലോ…”
സോഫിയുടെ മനസ്സ്‌ സന്തോഷത്താൽ തുടികൊട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
“ഡോക്ടർ ..ആരാ അവർ..അവരിപ്പോ എവടാ ഉള്ളേ..”
“ഒക്കെ പറയാം സോഫി വെയ്റ്റ്..”
ഡോക്ടർ നവാസ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഡ്യൂട്ടി റൂമിലുണ്ടായിരുന്ന ആതിര നെഴ്സുമായി കണക്ട് ചെയ്തു..
“ഹലോ ആതിരാാ..അജ്മലെന്ന പേഷ്യന്റിന്റെ കേസ് ഡീറ്റെയിൽസുമായി ഉടനേ വരൂ..”
സോഫിയുടെ മനസ്സിൽ ആരാണെന്നറിയുവാനുള്ള ജിജ്ഞാസ അലതല്ലികൊണ്ടേയിരുന്നു..
താനിത്രേം കാലം കാണാൻ കാത്തിരുന്ന തന്റെ കുഞ്ഞിക്കാ..അമ്മായി..ഇതാ ഇപ്പോ തന്റെ കണ്ണെത്തും ദൂരത്തുണ്ടെന്ന്…തനിക്കു‌വേണ്ടിയവർ തന്റെ അജ്മൽക്കാനെ രക്ഷിച്ചെന്ന്..പടച്ചോനേ..ഞാനിതെന്താ ഉറങ്ങുവാണോ..സ്വപ്നമാണോ ഇതെല്ലാം..
കേട്ടതു വിശ്വസിക്കാാനാവാതെയവൾ
..വീണ്ടും വീണ്ടും കണ്ണുകൾ കൂട്ടിത്തിരുമ്മുന്നുണ്ടാായിരുന്നു..
ആതിര കൊണ്ടു വന്ന ഫയൽ ഡോക്ടർ നവാസിനെ ഏൽപ്പിച്ചു..ഡോക്ടർ അതിൽ പ്രത്യേകം അടയാളപ്പെടുത്തിയ ആ അഡ്രസ്സ് അവർക്കിടയിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു..
കണ്ണുകൾ തുറന്നു പിടിച്ച് മൂവരും ആ അഡ്രസ്സ് വായിച്ചു..
അനസ്..
ചാലിയിൽ
താമരശ്ശേരി..
ആ പേരു കണ്ടതും സോഫിയുടെ നെഞ്ചിലൂടൊരു മിന്നല്പിണർ പാഞ്ഞുപോയതു പോലെ തോന്നി..ഇരിക്കുന്ന ചെയറടക്കം ഒരടി പിന്നോക്കം നീങ്ങിപ്പോയവൾ..
പിന്നെ അറിയാതെ നാവ് അതിന്റെ ഉത്തരം തേടി..
“ഇത്..?”
“ആ.. ഇവൻ തന്നെയാണ് സോഫീ നീ ഇത്രേം കാലം കാത്തിരുന്ന നിന്റെ കുഞ്ഞിക്കാാ…”
സോഫിക്ക് അവളുടെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധത്തിലാായിരുന്ന ഡോക്ടറുടെ ഓരോ വാക്കുകളും
സോഫി സംശയത്തോടെ ആതിരയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി..
വിശ്വസിക്കാാമെന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവളപ്പോൾ തലയനക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
“ന്നിട്ട് ഇത്രേം കാാലം..ഇവരൊന്നും ന്നോട് പറഞ്ഞില്ലാാലോ..ശരിയാക്ക്ണ്ട് ഞാൻ..വാ അജ്മൽക്കാ നമുക്കിപ്പോ തന്നെ പോവാം അങ്ങട്…”
അദ്ഭുതം വിട്ടുമാറാാത്ത മനസ്സുമാായവൾ പോവാൻ ധൃതികാട്ടി..
“സോഫീ..ഒരഞ്ചു മിനിട്ട് വെയ്റ്റ് ചെയ്യണേ…ഞാനും വരുന്നു..നിക്കും അനസിനെയൊന്നു കാണേണ്ടതുണ്ട്..ഞാൻ ഭക്ഷണമൊന്നു കഴിച്ചോട്ടേ..”
അപേക്ഷയോടെ ഡോക്ടർ സോഫിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി..
“ആയിക്കോട്ടേ..ഇപ്പോ തന്നെ സമയം നാലുമണിയായില്ലേ ഇങ്ങള് കഴിച്ചിട്ട് വരിൻ.. നമൊക്കൊരുമിച്ച് പോവാം ..”
ഷംസു ആയിരുന്നതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത്..
ഡോക്ടറേയും കാത്ത് പുറത്തിരിക്കുമ്പോഴും സോഫിക്ക് പറയാനുള്ളത് അവളുടെ കുഞ്ഞിക്കാന്റെ കുറുമ്പുകളും കുട്ടിക്കാലത്തെ ഓർമ്മകളും ആയിരുന്നു…എല്ലാറ്റിനും തലകുലുക്കികൊണ്ടൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അജ്മൽ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…
“ന്നാലും ന്റെ അജ്മൽക്കാ ഞാനിത്രേം കാലം ഓരെ കൂടെ നിന്നിട്ട് ഒരു വാക്കെന്ന്നോട് പറഞ്ഞില്ലാലോ..കുട്ടിക്കാലത്തും ഇങ്ങനെ തന്നെയ്നു ന്റെ കുഞ്ഞിക്കാ…”
വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടെങ്ങുമ്പോഴേക്കും ഷംസു ഇടയിൽ കയറി..
“ന്റെ പൊന്നു സോഫീ..പറഞ്ഞെന്നെ പറയാണ്ട്..ആ അജ്മലിന് കുറച്ചു സ്വൈര്യം കൊട്ക്ക്..ഓന് കൊറച്ച് റെസ്റ്റെടുത്തോട്ടേ..”
“ഇങ്ങള് പോ ഷംസുക്കാ…ഞാനിന്റെ അജ്മൽക്കാനോടല്ലേ പറയ്ണേ..അതിന് ഇങ്ങക്കെന്താാ..”
“ഓള് പറഞ്ഞോട്ടേ ഷംസോ..ഓളെ സന്തോഷം ഒരിക്കലും നമ്മക്ക് അനുഭവിക്കാൻ കഴിയൂലാ..നഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് കരുതിയോരെ തിരിച്ചു കിട്ടിയതല്ലേ..”
“ആഹ്..അതൊക്കെ ശരിയെന്നെ അജോ..പക്ഷേങ്കില് ഇനിക്കുള്ളൊരു സംശയം..അവടെ എത്തിയാല് ഓള്..നിക്ക് ന്റെ അജ്മൽക്കാനെ വേണ്ട കുഞ്ഞിക്കാനേ മതീന്ന് പറയോന്നാ…”
അതു കേട്ടപ്പോ സോഫിയുടെ മുഖത്തൊരു സങ്കടം നിഴലിച്ചു നിന്നിരുന്നു..മുഖം വീർപ്പിച്ചവൾ തലയും കുനിച്ചു നിന്നു…
ഷംസുക്കാ പറഞ്ഞതും ശരിയാണ്..
ഒരിക്കൽ തന്റെ ജീവിതം അത് തന്റെ കുഞ്ഞിക്കാക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതാാണെന്ന് പറഞ്ഞ കയ്യിലടിച്ചു സത്യം ചെയ്തവളാ താൻ..പക്ഷേ വിധി..ഇന്ന്…അതിനെന്തുത്തരമാണ് അനസിനു നൽകേണ്ടതെന്നവൾക്ക് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയിരുന്നില്ലാ..
ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞവർ ഡോക്ടറുടെ കൂടേ അനസിനെ കാണാനായി തിരിച്ചു..
ഡോക്ടരും ആതിരയും ഒരു കാറിലും പിന്നിലവരെ ഫോളോ ചെയ്തു കൊണ്ട് ഷംസുവും അജ്മലും സോഫിയും മറ്റൊരു കാറിലുമായിരുന്നു യാത്ര…
പോകുന്ന വഴികളെല്ലാം സുപരിചിതമാായിരുന്ന സോഫി അപ്പോഴും പുലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
” അല്ലാ..അജ്മൽക്കാ..ഈ ഡോക്ടർക്കെന്താ വഴി തെറ്റിയോ..ഇതിലൂടല്ലാാ പോവൽ..ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതല്ലേ..”
“സോഫീ..ഇയ്യ് മിണ്ടാണീരുന്നോ..അല്ലേൽ ഞാനിപ്പോ തുണി തിരുകേ..ഡോക്ടർ വഴിയറിയാണ്ടെ എങ്ങോട്ടോ പോവോ..”.
“ഓ..ഞാനൊന്നും മിണ്ട്ണില്ലാാ പോരേ..” മുഖം വീർപ്പിച്ചവൾ ഒരു സൈഡിലൊതുങ്ങിയിരിക്കുമ്പോഴും അവളോർക്കായിരുന്നു ഒരിക്കൽ അനസ്ക്കാന്റെ കൂടെ ആദ്യമായി വീട്ടിലേക്ക് വന്നതു..ഒരു പക്ഷേ ഇതിലൊക്കെയാവും പോയത്.അതെന്നും നോക്ക്ണ അവസ്ഥയിലല്ലേയ്നല്ലോ താൻ..
ഡോക്ടറുടെ കാർ ഫോളോ ചെയ്ത് വന്ന അവരെത്തിപ്പെട്ടത് തീർത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തായിരുന്നു..
ഡോക്ടർക്ക് വഴിതെറ്റിയെന്ന് കരുതി തലയിട്ട് നോക്കിയ ഷംസുവിനു പക്ഷേ പിന്നീട് ഫോളോ ചെയ്യാൻ കാറിന്റെ പൊടിപോലും കണ്ടില്ലാ..
പക്ഷേ തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം തന്നെ ആശ്ചര്യം തോന്നുന്ന മറ്റൊരു കാഴ്ചക്കവർ ദൃക്സാക്ഷിയായി..ആ കാഴ്ച കണ്ടദ്ഭുതത്തോടെയവർ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു..

ആ കാഴ്ച കണ്ടദ്ഭുതം വിട്ടുമാറാതെ ഷംസു ചോദിച്ചുപോയി..
“എന്തായിത്…?”
അവർക്കു മുന്നിലായി റോഡിന്റെയൊരു വശത്ത് വലിച്ചു കെട്ടിയ പഴകിതുടങ്ങിയൊരു ഫ്ലളക്സ്..
അതിന്റെ പലഭാഗങ്ങളും കീറിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..അതിനു താഴെയായി ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി വിതുമ്പുന്ന സുഹ് റ
കണ്ണുകൾ തുറിച്ചു കൊണ്ടവരാ അക്ഷരങ്ങൾ ചേർത്തു വെച്ച് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി
‘ കാസിംഭായിയുടെയും സംഘത്തിന്റെയും ഗുണ്ടാവിളയാട്ടത്തിൽ അക്രമണത്തിനിരയായ ശാഫിയുടെ……..’
പിന്നെയുള്ള ഭാഗങ്ങൾ കീറിയിട്ടുണ്ട്..
അതിന്റെ അടിയിലായി
‘………..കൊലയാളികളെ അറസ്റ്റു ചെയ്യുക’
എന്നായിരുന്നു..ഫോട്ടോയും അങ്ങിങ്ങായി കീറിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..
ഒരു ഞെട്ടലോടെയാണ് സോഫി അത് വായിച്ചു തീർത്തത്..അതിലെ ഡേറ്റും
അജ്മലിന്റെ ഓപ്പറേഷൻ നടന്ന ഡേറ്റും ഒന്നു തന്നെയായിരുന്നു..
ഒന്നും മനസ്സിലാവാതങ്ങനെ തരിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴായിരുന്നു കുറച്ചപ്പുറത്തായൊരു കെട്ടിടത്തിന്റെ തുറന്നിട്ട ഒരു ഗേറ്റും കടന്ന് ‌ഡോക്ടർ നവാസും ആതിരയും വരുന്നതു കണ്ടത്..
“സോറി അജ്മൽ..ഞാൻ..എനിക്കിവിടെ തന്നെ ചെറിയ ഒരു ക്ലിനിക്ക് ഉണ്ട്..അവിടെ കുറച്ച് രോഗികളും ആരുമില്ലാതെ അനാഥരായിപ്പോയ കുറച്ച് മനുഷ്യ ജന്മങ്ങളും ഉണ്ട്..അവർക്കുള്ള ഭക്ഷണ സാധനങ്ങളെത്തിക്കാൻ വേണ്ടി പോയതാ..എന്നാ പിന്നെ വരൂ..”
ഡോക്ടർ വന്നിറങ്ങാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ
തെല്ലൊരമ്പരപ്പോടെയാണവർ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത്..
“ഡോക്ടർ..ഇ.. ഇതെന്തായിവടെ..”
“അതോ…
മനസ്സിലായില്ലേ അജ്മൽ ഇവടന്ന് കുറച്ചങ്ങോട്ട് നടന്നാൽ നാാഥന്റെ വിളിക്കുത്തരം നൽകി നമ്മളെല്ലാം കിടക്കേണ്ട ഒരു സ്ഥലമുണ്ട്…ഒരു ഖബർസ്ഥാൻ”
“അവിടെ..?”
അമ്പരപ്പോടെയുള്ള അജ്മലിന്റെ ചോദ്യത്തിനു ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെയായിരുന്നു ഡോക്ടറുടെ മറുപടി..
“അത് പിന്നെ..
വരാതെ പറ്റില്ലല്ലോ…