സ്വത്തുവിന്റെ സ്വന്തം – 3 21

“പേടിക്കണ്ട ജയന്തി ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിലുണ്ട് അവൾക്കൊന്നുമില്ല.. കാലിലെ മുറിവ് ഒന്ന് ഡ്രസ്സ് ചെയ്തിട്ട് ഞങ്ങളിപ്പോൾ എത്തും”…

അന്ന് വൈകിട്ട് ദിയയെ സ്വത്തുവിന് അടുത്തിരുത്തി, “ ഞങ്ങൾ വരും വരെ നീ ഇവിടെത്തന്നെ കാണണം… കളിക്കാനൊന്നും പോകരുത്” എന്ന് പറയുമ്പോൾ ദിയയും സ്വത്തുവും തമ്മിലുള്ള ആത്മബന്ധമായിരുന്നു ജയന്തിക്ക് ആശ്വാസം.

വേഗം വാ ശ്യാമേ..(ദിയയുടെ അമ്മയായിരുന്നു ശ്യാമ…)

സേതുവേട്ടന് ഇതിലൊന്നും ഒരു വിശ്വാസവുമില്ല. പക്ഷെ എനിക്കങ്ങനെ വിടാനൊക്കില്ല… കുറച്ചു ദിവസമായി സ്വത്തുവിന് എന്തോ മാറ്റമുണ്ട് ശ്യാമേ..

ഏതുനേരവും ഓരോ ചിന്തയാണ്… ഉറക്കത്തിൽ ഗന്ധർവ്വൻ എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് കേട്ടു…

ഇന്നലെ രാവിലെ ഉറക്കമുണരുമ്പോൾ കാലിൽ പച്ചമണ്ണ് പറ്റിച്ചേർന്നിരുന്നു… അവൾ പുറത്തു പോയിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു… പേടിപ്പിക്കണ്ടാന്നു കരുതി ഞാൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു…. പക്ഷെ ആ നേരം മുതൽ നെഞ്ചിലൊരാധിയാണ്…

ജയന്തി പേഴ്സിലെടുത്തു വച്ച സ്വത്തുവിന്റെ ജാതകം, ഒന്നുകൂടി ഉണ്ടോന്നു ഉറപ്പു വരുത്തി വേഗത്തിൽ നടന്നു….

രാധാകൃഷ്ണൻ തന്ത്രികൾ, വൃന്ദാവനം എന്നെഴുതി വച്ച വലിയ വീടിനു മുന്നിൽ എത്തുമ്പോഴും, ജയന്തിയുടെ മനസ്സ് മുഴുവൻ സ്വത്തുവിൽത്തന്നെ ആയിരുന്നു…

വരാന്തയിലിട്ട ബെഞ്ചിൽ ഊഴം കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ, ഒരു പയ്യൻ രണ്ടു ഗ്ലാസിൽ ചായയുമായി വന്നു… ജയന്തിയും ശ്യാമയും ചായ എടുത്തെങ്കിലും, രണ്ടുപേർക്കും അത് കുടിക്കാനുള്ള മനസ്സ് തോന്നിയില്ല…

ചുമന്ന പരവതാനി വിരിച്ച മുറിയിൽ, ഒരറ്റത്തു നിരത്തിവെച്ച കവടികൾക്കു മുന്നിൽ, തീക്ഷ്ണമായ കണ്ണുകളോടെ, ആജാനുബാഹുവായ തന്ത്രിയുടെ മുന്നിലെത്തിയതും, ജയന്തിക്ക് എന്ത്പറഞ്ഞു തുടങ്ങണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു…

“ ഇരിക്കൂ.. നിങ്ങളുടെ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.”