Author : Kalyani Navaneeth
ടാ, ഈ വരുന്ന പെൺകൊച്ചിനെ എനിക്കിഷ്ടമാണ് ….
എതിരെ വരുന്ന നിധിയേട്ടൻ, താൻ കേൾക്കും വിധം കൂട്ടുകാരോടായി അത് പറയുമ്പോൾ , തന്നെ ഒന്ന് പരിഹസിക്കണമെന്നേ ഉദ്ദേശം ഉണ്ടായുള്ളൂ എന്ന് , അവരുടെയൊക്കെ ഉച്ചത്തിലുള്ള ചിരി കേട്ടപ്പോ തന്നെ മനസ്സിലായി …..
ഉള്ളിലെവിടെയോ പറയാതിരുന്ന പ്രണയം, അപമാനിക്കപ്പെട്ട പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ, ദേഷ്യവും സങ്കടവും കൊണ്ട് നിറയുന്ന മിഴികളോടെ, തന്നെ കടന്നു പോയവരോടായി തിരിഞ്ഞു നിന്ന് പറഞ്ഞു …..
“ഹലോ , തനിക്ക് മാത്രമല്ല, പലർക്കും എന്നോട് പ്രണയം തോന്ന്നിയിട്ടുണ്ട് …. അതിനിപ്പോ ഞാൻ എന്ത് വേണം …. ഉള്ളിൽ തോന്നുന്നത് ഒക്കെ എന്നോട് പറയാൻ നിൽക്കണ്ട ….”
അത്രയും പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു , വല്ലാത്തൊരു ജയിച്ച ഭാവത്തോടെ,. അവിടെ നിന്ന് പോന്നപ്പോൾ, എന്റെ പിൻവിളി കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്ന നിധിയേട്ടന്റെയും, കൂട്ടുകാരുടെയും ചിരി ഒന്നും കേട്ടില്ല എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ അത് കൊള്ളേണ്ടിടത്തു തന്നെ കൊണ്ട് എന്ന് തോന്നി ………
കുറച്ചു ദിവസമായി തോന്നിയിരുന്നു … നിധിയേട്ടന് തന്നോട് എന്തോ ഒരിത് ഉണ്ടെന്ന്……
നിധിയേട്ടൻ ഇല്ലാതെ ഒരു സ്കൂൾ ഓർമ പോലും ഉണ്ടാകാതെ ഇരുന്നത് കൊണ്ടും,…. പത്താം ക്ലാസ്സിലെ രാത്രികാല ട്യൂഷൻ കഴിഞ്ഞു, ശ്രീലക്ഷ്മിയെ കൂട്ടാൻ കാത്തുനിൽക്കുന്ന അവളുടെ ഏട്ടനെ, ….
എനിക്ക് മാത്രമല്ല കൂടെയുള്ള മിക്ക പെൺകുട്ടികൾക്കും ഇഷ്ടമാണെന്നു അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടുമാവാം,
സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റ് ന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ, നിധിയേട്ടന്റെ കണ്ണുകൾ തന്നിൽ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ, അച്ഛന്റെ കൈ പിടിച്ചു ഗമയോടെ നടന്നത്……
തെല്ലൊന്നു അഹങ്കരിച്ചോ…? അഹങ്കരിച്ചു കാണണം … അതിപ്പോ ഇങ്ങനെയായല്ലോ എന്റെ ദേവി …..
എന്നാലും എന്തിനാവും, നിധിയേട്ടൻ തന്നെ ഇങ്ങനെ കൂട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ കളിയാക്കിയത് …..
ഓരോ നോട്ടങ്ങളിലും, പഴയ സ്കൂളിലെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ മനസ്സിൽ വച്ച് തന്നെ പരിഹസിക്കുകയാണെന്നു ഓർക്കുമ്പോൾ …
നന്നായിട്ടുണ്ട്. ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിയ്ക്കുന്നു. ദയവായി നിർത്തരുതേ.